تالون

                   معرفی و نقد: بهراد توکلی

برداشت آزاد متکی بر فرم

بهراد توکلی: اثر «تالون» برداشتی آزاد اما متکی بر فرم ملودی پردازی موسیقی کلاسیک ایرانی است. اگرچه در برخی از قطعات نظیر سپیدار فرم جملات به موسیقی نواحی ایران نزدیک می شود، اما فضای کلی اثر در راست پنجگاه و با تاکید بر دور ملودیک ماورالنهر است. مهم ترین ویژگی اثر تنوع ریتمیک آن است؛ وزن هایی که عموما از درون بافت ریتمیک جملات آوازی به طرز بدیعی استخراج می شوند. بافت کلی اثر نیز از انسجام مطلوبی برخوردار است و عناصر وحدت زا در فرازهایی مناسب مانع از پراکندگی ذهن می شود. به لحاظ سونوریته نیز ساز کمانچه از شیوه های رایج نوازندگی ویولنی به دوره بوده و صدای اصیل کمانچه را به گوش می رساند؛ هرچند در اجرای برخی تکنیک ها نظیر ترمولوها نوازنده همچنان تحت تاثیر تکنیک های غربی است، اما استفاده ی آگاهانه از تکنیک های آرشه کشی صدمه ی چندانی به وحدت بیان موسیقایی نزده است. استفاده ی به جا از سازهای کوبه ای و تسلط نوازنده ی آن، از دیگر ویژگی های مثبت اثر است. امید است شاهد آثار بیشتری از«کامجو» در آینده باشیم. نکته ی دیگری که به جاست به عنوان نقطه ی مثبت از آن یاد کنیم، طراحی جلد اثر -«زینب ایزد یار»- است. او در طراحی های اخیر موسسه ی ماهور ترکیب زیبایی از تایپوگرافی را ارایه کرده است؛ اگرچه تخصص نگارنده، هنر گرافیک نیست اما پس از آثار جذابی چون تار«علی اکبر شهنازی» و «مرتضی نی داوود» و نیز تالون کمی دور از انصاف بود که از کار او نیز تقدیر ننماییم!

منبع: فرهنگ و آهنگ شماره 22