ایران هنگام کار است
گروه نهفت به سرپرستی جهانشاه صارمی
حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی
مدت:46 دقیقه و 19 ثانیه
یک تلاش ستودنی
بهراد
توکلی: ارزش گذاری بر اثر بسیار دشوار است. چرا که «جهانشاه صارمی» 10 سال
است با عشق و علاقه ای وصف ناشدنی به کار پایه ای با جوانان زیر 14 سال
پرداخته و با وجود تمام سختی های راه توانسته گروهی را ایجاد کند و حفظ کند
که امروز با افتخار می نویسد که سن اعضای گروه در این اثر 15 تا 22 سال
است. این تلاش و عشق و علاقه ی اعضای گروه را با صدها ستاره نیز نمی توان
ارزشیابی کرد چه رسد به 5 ستاره ی معمول ویترین فرهنگ و آهنگ!
اما
از سوی دیگر ضعف های بی شماری در این اثر دیده می شود که البته آن بخش که
مربوط به تجربه و سن کم نوازندگان است (نظیر نوانس و عدم توانایی در ظرایف
اجرایی) قابل چشم پوشی است، اما بسیاری از ایرادها می توانست با درایت و
تجربه ی صارمی مرتفع شود که در اینجا به پاره ای از آنها اشاره می شود:
اول،
عدم انتخاب متناسب رپرتوار با توان اجرایی گروه: این اثر را نمی توان
بازسازی آثار قدما دانست چرا که با لحن و بیان هنری و ظرافت های اجرایی اعم
ازاکسنت ها، نوانس و ادوار ریتمیک با نمونه های اصلی فاصله ی بسیار دارد و
نیز همان طور که گفته شد با توجه به سن نوازندگان، این امر اجتناب ناپذیر
می نماید اما صارمی با تجربه می توانست از رپرتوار ساده تری برای گروهش
بهره ببرد.اجرای پیش درآمد اصفهان «استاد شهنازی» با آن منطق پیچیده ی
ادواری اش (البته در نمونه های اصلی)، یا اجرای سرود گونه ی تصنیف دشتی
«مرتضی نی داوود» که از ابتدایی ترین اکسنت های معمول ریتمیک حتی در اجرای
شش ضربی ارایه شده نیز محروم است، نمونه هایی از سنگینی رپرتواری برای گروه
«نهفت» است.
دوم،
فرم و بافت کلی اثر:این اثر از دوجنبه به لحاظ ساختاری در تعارض با محتوای
قطعات است، اول آن که چینش قطعات از فرمی کلاسیک پیروی نمی کند و این
تعارض با انتخاب آثار کلاسیک نامانوس می نماید و دوم آن که بافت وصل قطعات (
بخش های آوازی) به لحاظ جمله بندی و نیز کیفیت نه چندان بالای فنی اجرایی
به شدت با فرم درونی و غنی قطعات متعارض است. شاید این اثر را اگر به صورت
مجموعه قطعات می شنیدیم به مراتب دلپسندتر می بود.
منبع: فرهنگ و آهنگ شماره 17
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر